Küçük bir sarmaşığın hikayesi

Sekiz yaşında idim ilkokul ikinci sınıfa gidiyordum.
öğretmenimiz yıl sonuna doğru sınıfın penceresinde küçük bir konserve tenekesi içinde bir sarmaşık yetiştirmişti.karne zamanına kadar sarmaşık iyice büyümüş konserve tenekesinin ortasında duran küçük çubuğu sarmalamıştı..
bu köyde daha önce hiç kimse sarmaşık yetiştirmemiş ne olduğunu bile kimse bilmiyordu.
karnelerin dağıtıldığı gün bu küçük sarmaşığı'da öğretmenimiz bizden birine hediye olarak vereceğini söylemişti
çünkü kendisi eşi ve oğlu ile birlikte o köyden gidiyordu ve bir daha gelmeyeceklerdi!!
bütün çocuklar öğretmenin etrafını sarmış hep bir ağızdan ben ben ben diye bağırıyordu'herkes o sihirli sarmaşığı alabilmek için çılgınlar gibi hoplayıp zıplıyordu.
bende bir köşede durmuş hiç sesimi bile çıkarmadan sadece işaret parmağımı kaldırmış bekliyordum.öğretmen benim uslu ses çıkartmayan halimi görmüştü
herkesin üzerinden bana doğru uzattı sarmaşığı'dünyalar benim olmuştu adeta,bütün çocukların sesi kesilmiş hepsi bana gıpta ile bakıyordu.
ilk defa bir karne hediyesi almıştım.
aldım ve eve getirdim..
hemen ona pencerenin kenarında bir yer yaptım.
hergün suluyor ona gözüm gibi bakıyordum.
çok geçmeden o sarmaşık evin büyük bir bölümünü dışardan sarmıştı.
her sabah mosmor çiçekler açar mis gibi kokardı.
köyde yaşayan herkesin dikkatini çekmişti o sarmaşık genç kızlar tohum vereceği zaman kendilerine o tohumlardan vermem için ricada bulundular. verdim hemde her eve verdim.
bir iki yıl sonra o köyün bütün evlerinde o sarmaşık tan vardı.
her evde, evin önünde,pençesinde,bahçesinde o sarmaşığı görmek mümkündü.
evlenecek genç kızlar çeyizlerine o sarmaşığın tohumlarınıda koyuyordu gidecekleri uzak yerlere o sarmaşık ta gidiyordu.
aradan 30 yıl geçmesine rağmen bugün hala o köyde o sarmaşıktan görebilir siniz..
bu olay tamamen gerçektir ve bana o sarmaşığı veren öğretmenim Halis Aydın ı sevgi ve hürmetle selamlıyor ellerinden öpüyorum.
Sevgi böyle bir şeydir.
Birine verdiğiniz zaman çoğalır çoğalır ve nihayetinde
Her tarafa taşar'aradan yıllar asırlar geçsede o sevgi unutulmuyor...