Küçük bir köydü,bir kız vardı.Mağrur,asi ve güzeldi.Bilmezdi sevda neydi.Bir gün yüreyinde bir acı duydu.Neydi ne olmuştu da yüreği yanıyor,acıyordu.Anladı ki sevdalanmıştı.Kimselere söyleyemezdi sevdasını.Çünkü bilirdiki söyledeğinde alırlardı sevdasını elinden.Sustu hiç konuşmadı.Arkadaşıydı,dostuydu,kardeşiydi,dayı kızıydı oturup konuştular.Karar verdiler.Bir gece uyuyan anasının yüreğine kendi elleriyle koyu verdi ateşi.Gün ağırmamıştı,anası uyanmıştı,yüreğinde yanan ateşle.Melek yüreği yanıyordu,feryadı gecenin karanlığını bastırdı.Faydasızdı feryadı.Gözünde hiç büyütemediği kara gözlü kızı karanlıkta kaybolup gitmişti.O günden sonra hiç gün doğmadı o güzel ana yüreğine.Acını şimdi anlıyorum anacığım.Çünkü gözünde hiç büyütemediğin,kara gözlü kızında artık bir ANA.Onu çok sevdim bağaşla beni...
Tamamını Oku
Ana gibi yar olmaz , ama yar gibi yar hiç olmaz . Elimizdekilerin kıymeti o kadar değerli ki . Tut onları hiç bırakma sarıl , sarıl yerler gül olsun . Yüreğin dert görmesin ...
bilirim ben bu ateşin nereden geldiğini...hiç te yabancısı değiliz...şair güzel hüzünlendirmiş ve ateşe vermiş satırları...saygılar şaire...bahti..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta