Küçük Bir Kadın Şiiri - Ayşe Mızrak

Kalabalık içinde yalnız bir kadın,
Yüzü güler ama içinde yangın,
Bilmez sevdikleri, bilmez kimse,
Dünya haline, sevdiklerine dargın…

Mühürlü dudakları, öylesine suskun,
Dışarısı yaz günü, o içinde yağmurun,
Yalnızlık içinde küçük bir kadın;
Hüzünlü, durgun ve yorgun…

Gözbebeklerinde asılı üç damla:
Biri kendine, biri dünyaya, biri bir vefasıza.
Akmıyor, akamıyor gururdan.
Bir kadın yaratılmış keder hamurundan.

Fazladan gelmiş gibi dünyaya,
Eksilse fark edilmeyecek yokluğu,
Mezarına da kimse gelmez, elvedaya,
Oysa yaşatmak için almıştı her soluğu.

Beğenilmedi ona yazılan senaryo,
Yalanı yok, şehveti yok, edebi var diye
Olamadı burnu büyük pinokyo,
Hayatın dışında kaldı, küçük bir kadın.

2012