Küçük Bir Jest Şiiri - Arzu Züngür

Bazen insan, mutlu olmak için büyük şeylere ihtiyaç duyduğunu sanır. Oysa asıl mutluluk, küçük ama içten gelen dokunuşlarda gizlidir. Bir söz, bir gülümseme, belki de sadece beklenmedik bir çikolata... Küçücük bir jestin bile insanın ruhunda nasıl derin bir iz bırakabildiğini fark ettiğimizde, hayatın aslında çok daha anlamlı olduğunu anlarız. Gün içinde defalarca konuşur, selamlaşır, yan yana yürürüz. Ama bazı anlar vardır ki, sıradan kelimelerin ötesine geçer. Birinin bizim için düşünerek yaptığı en küçük hareket, en büyük mutluluklardan birine dönüşebilir. Çünkü önemli olan yapılanın büyüklüğü değil, ardındaki niyettir. Samimiyetle uzatılan bir el, içten gelen bir selam ya da en basitinden, bizim için saklanmış bir çikolata… Bunlar, hayatın içindeki minik ama güçlü sihirlerdir. Bu sabah her zamanki gibi yola koyuldum. Hava serindi ama içimde tuhaf bir sıcaklık vardı. Sanki bir şeyler olacakmış gibi... Belki de günün sıradan akışında küçük ama özel bir detay beni bekliyordu, bilmiyordum. Kuruma yaklaştığımda birinin beni izlediğini hissettim. O kadar alışık olduğum bir bakıştı ki, başımı kaldırmadan bile fark ettim. İçimde hafif bir tebessüm oluştu, ama bunu belli etmek istemedim. Adımlarımı hızlandırıp içeri girdim. Ve işte, oradaydı. İlk katta beni karşıladı, o tanıdık gülümsemeyle. Selamlaştık. Sıradan bir selam gibiydi ama aslında öyle değildi. Bazen bir selam, sıradan bir merhabadan çok daha fazlasıdır. Sohbet etmeye başladık, ben farkında bile olmadan ikinci kata kadar bana eşlik etti. O anı hiç sorgulamadım, neden yanımda yürüdüğünü düşünmedim bile. Sadece kelimelerin akışına kapıldım. Bazı insanlar böyledir; varlıkları bile huzur verir, yanlarında hiçbir şeyin açıklamasına gerek duymazsınız. Sonra birden durdu, elini cebine attı. Gözlerim merakla hareketlerini takip ederken avucunun içinde küçük bir çikolata belirdi. Onu bana uzattığında içimi sıcacık bir duygu kapladı. Bir çikolata… Küçücük bir şey ama içinde ne büyük bir anlam gizliydi. O an düşündüm: Bir insanı mutlu etmek için bazen koca dünyaları sunmaya gerek yok. Küçücük bir jest, sevildiğini ve düşünüldüğünü hissettirebilir. O çikolatayı alırken gözlerim parladı mı, yüzümde nasıl bir ifade belirdi bilmiyorum ama içimde tarifsiz bir mutluluk vardı. Çünkü önemli olan çikolata değildi; önemli olan düşünülmüş olmaktı. Saklanmış, bekletilmiş, tam da doğru anda uzatılmış bir parça mutluluk… Kimi zaman bu küçük detayları fark etmeyiz, ya da fark ettiğimizde bile üzerinde durmadan geçeriz. Oysa bizi gerçekten mutlu eden şeyler, çoğu zaman göz ardı ettiğimiz o ince düşüncelerdir. Birisi seni düşünüp senin için bir şey yapıyorsa, bu dünyada yalnız olmadığının, birinin senin varlığını önemsediğinin sessiz ama güçlü bir kanıtıdır. Belki de en büyük mesele, mutluluğu nerede aradığımızdır. Büyük değişimlerde, büyük hediyelerde, büyük sözlerde mi? Yoksa her gün yanımızdan geçip giden o küçük ama kıymetli anlarda mı? Birini mutlu etmek için koca dünyaları vermeye gerek yoktur. Bazen küçücük bir hareket, içinde öyle büyük bir anlam taşır ki, insan kendini dünyanın en şanslı kişisi gibi hisseder. Ve belki de en güzeli, bu küçük mutlulukları fark edebilmek, içimizde hissetmek ve aynı güzelliği başkalarına da yaşatabilmektir. Çünkü küçük jestler, aslında büyük sevgilerin en saf haliyle görünür hale gelmesidir.