Küçük Bir Hikayem Şiiri - Murat Kılıç 2

Deniz manzaralı olmasada,
Yaşadığım yerleri seviyorum.

Sabah kuş sesleriyle uyanmayı,
Kireçli musluk suyuyla,
Yüzümü yıkamayı seviyorum.
Birkaç zeytinle yapıyorum kahvaltımı.
Üzerine paşa çayı dedirten bir çayla,
Tamamlıyorum sabahı.
Üzerimi değiştirip alel acele,
Salıveriyorum kendimi çocuk bağrışmalarına.

Küçük su birikintilerinde
Kağıttan gemi yüzdürüyorum.
İşimde sıkıldığımı hissettiğim çocuklarla,
Güle ağlaya top oynuyorum.
Sağa sola koşuyorum minik bedenler arasında,
Onları izliyorum bazen yüzümde tebessümle.

Dört tarafı alçak damlardan ibaret bir yer burası.
Etrafta gökkuşağı renginde toprak yapılı evler…
Dünyadan bir başka güzel buralar.
Tüm güzelliğiyle yaşıyorum bu cenneti;
Çocukluğumla gençliğimi harmanlayarak…

Sonra caddeye çıkıyorum.
Araba katarları arasındayım.
Eskiden kalma huyumla,
Arabaların arkasına takılıyorum.
Her çeyrek başı geçen belediye otobüslerinin,
Camlarımda saçlarımı tarıyorum.
Hayata el sallıyorum.
…. …. …. …. …. …. ….
Çamurlu yollardan geri dönüyorum eve.
Kuyruğunu ekmek poşetlerinden yaptığım,
Çıtasının birini yara bandıyla sardığım,
Uçurtmayı alıyorum.
Ellerimden tutuyorum arkadaşlarımın.
Şehri kartal heybetiyle gözleyen tepeye gidiyorum.
Tepede asker gibi dizilmiş
Havalandırma borularını
Atlama tahtası benzetmesiyle
Üzerinden atlıyorum.
Arkadaşlarımla saklambaç oynuyorum.
Ne kadar saklasam da kendimi onlardan;
Büyüdüğümü saklayamıyorum.

Kendim için yaptığım oyuncaklarda,
Şimdi tanımadığım çocuklar mutlu oluyor.
Ben ise tren garında bilet kesen
Kompartıman biletçisi gibi kalıyorum yanlarında.
Umutlar benim ama sevinen başkaları.