Küçük Bir Gece Yanılsaması

Gece sanki karanlık değildi
Değildi ki aydınlık yumuşatıyordu
Hiç bitmeyen çığlıklarımı
Sessizdiler ama dilsiz,
Bir yabancı name karışmıştı
İçimde her biri başka telden çalan
Ve her biri sanki başka yerden yükselen
İncitici ezgisine karanlığımın
Ben içimde büyüttüm o karanlığı
Bir anne sabrıyla, ilmek ilmek
Bırakmadım içimden başka denizlerde yüzsün
Bırakmadım parmaklıklarımın
Yalnız dehlizlerimin ötesine
Günışığı için yalvarsalar da
Ben gecenin yerine koydum karanlığımı
Her gün başka karanlıkla doğdu gece
Güneşi olmayan gökyüzüme
Ben belki onun için sevdim
Ve onun için korktum denizlerin sevdalı
Ilık ılık usulca çırpınan dalgalarının
Yıldızların ışığıyla oynamalarından
Yerine koyamamaktan karanlığın
İçimden fışkıran
Ve meydan okuyan kahkahasına yaşamın.