gece siyah örtüsüne kaçtı bu gece
ben sana
küçük dalgalarla kıyıları okşarken deniz
gözlerinin yakamozu dansediyordu
hep sevdiğim bakışlarında
öyle sessizdik ki
nefeslerimiz konuşuyordu
buğulu camlarda
tükenmesini istemediğim bir yol
Cemşit sen ve ben
ellerin
dudakların
işte benimsin gene
vazgeçilmezim
şirinim
çok kısada olsa
yetti bana gelmen
ne vardı Cemşitin kulağı kopacak sanki
kulak elde
tadın dudağımda kaldı…
26/01/2007
Ayten KarakaşKayıt Tarihi : 26.1.2007 00:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Cemşitin kulağını yerine dikmişler, iyiymiş Ah Cemşit sus sakın konuşma! ..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!