Küçük Bir Erkek Çocuğu Şiiri - Berk Gülen

Ne zaman bir erkek çocuğu görsem
başı öne umutsuzluk tarafından iktirilmiş
yerden kalkmıyorsa gözleri suçlu gibi
elleri her iki bacağının yanındaysa kaskatı
avuçları terlemeyi unutmuşsa
sallanmıyorsa oturduğunda yere değmeyen ayakları
anlam veremediği bir duyguya bir ad arıyorsa
derinlerde susup ufak ufak ağlıyorsa
o küçük erkek çocuğu meslek seçimini yapmış,
yüreğindeki hesabı kapatamayan
bir muhasebeci olmuştur artık...

O erkek çocuğu sen,
o erkek çocuğu o,
o erkek çocuğu benim.

Yıllarca hep ek meslek olarak
oynadık doktorculukları.
Ve hepimiz öyle beceriksiz çıktık ki,
bir gönül hesabını bile kapatamadan
mezara götürüyoruz...