Küçük bir adadır O, uykulu ve huzur dolu,
Ve uluyan bir beyaz gemiyim ben:
Hoşça kal, hoşça kal.
Alazlanıyor gün. Hayli kederli.
Bu odadaki çiçekler kırmızı ve tropikal.
Bütün hayatlarını camın ardında yaşamışlar; titizlikle titrenmiş üstlerine.
Beyaz yüzlerden, beyaz çarşaflardan bir kışla yüzleşirler şimdi.
Bavuluma koyacak ne kadar da az şeyim var.
Tanımadığım şişman bir kadının giysileri var.
Tarağım ve fırçam var. Bir boşluk var.
Ansızın öyle güçsüzüm ki.
Hastaneyi terk eden bir yarayım ben.
Gitmelerine izin verdikleri bir yarayım.
Ardımda bırakıyorum sağlığımı. Bana bağlı kalacak birini bırakıyorum
Ardımda: çözüyorum parmaklarını sargıları çözer gibi: Gidiyorum.
(“Üç Kadın”dan)
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 15.2.2014 15:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
She is a small island, asleep and peaceful, And I am a white ship hooting: Goodbye, goodbye. The day is blazing. It is very mournful. The flowers in this room are red and tropical. They have lived behind glass all their lives, they have been cared for tenderly. Now they face a winter of white sheets, white faces. There is very little to go into my suitcase. There are the clothes of a fat woman I do not know. There is my comb and brush. There is an emptiness. I am so vulnerable suddenly. I am a wound walking out of hospital. I am a wound that they are letting go. I leave my health behind. I leave someone Who would adhere to me: I undo her fingers like bandages: I go. (From "Three Women")
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!