Küçük Bedenlerde ki Büyük Yürekler

Yıllar yıllar öncesini düşünüyorum da;
Çocukluğumuz aynı evrende ama garip geçti.
Ne zaman yelken açsak uçsuz bucaksız düşlere
Hep tepe taklak düşerdik yüreğimizin üstüne
Çünkü düşlerimiz büyük gelirdi küçük bedenimize
Ceplerimizdeki delikler yokluğun acımasız adıydı
Ya ellerimiz soğuktan donardı yada düşlerimiz,
Belkide yamalı çoraplarımız isyanın habercisiydi,
Ya parmaklarımız çıkardı yada topuklarımız.
Geceyle gelen hüzün saatleri üstümüze çöktükçe,
Üzülen geleceğe dair umutla bekleyişlerimiz olurdu
Bu yüzden umutlarımız başka bir bahara kalırdı.
Gökyüzü bizim için ağlardı biz ise umutlarımıza
Çünkü umutlarımız büyük gelirdi küçük bedenimize
Her günümüz aynıydı yoktu birbirinden farkı,
Masum yüzümüzdeki ifade puslu ve yorgundu,
Aydınlığa doğru olsa da başı dik yürüyüşümüz
Bıraktığımız ayak izleri güçlü oluşumuzdan değil
Küçük omzumuzdaki onca yükün ağırlığın dandı.
Biz hiç bilmezdik yeni ayakkabı alıp giymeyi
O yüzden eskirse dayak yeriz diye korktuğumuz
Ayakkabı üzerinde sırtlandık çilekeş hayatı
Hayatı kazanalım derken oyunlara geç kaldık.
Yaşamayı bilmediğimiz çocukluğumuzla, birlikte
Olmayan oyuncakları mızı hayatın ellerine bıraktık.
Yıllar bizim için dertlenirdi, biz ise küçüklüğümüze
Çünkü,bizim hüzünlerimiz yüreğimizden büyüktü
Yüreğimiz hep aynı düşler arasında gelir giderdi,
Tıpkı evimizin penceresine gelip giden serçe gibi,
Belki o zamanlar utangaç ve korkaktık bilemiyorum,
Ama ne dualarımız değişti nede dileklerimiz,
Acılarımız misali sevdalarımız da çok büyüktü,
Sevdalandık mı yüreğimizi paramparça ederdik,
Bizi en iyi yürek parçalayan şiirler anlatırdı.
Hele bir şiir yazardık sen sanırsın kırk yıllık şair,
Aşkı ayağımıza vuran ayakkabı yarası sanırdık,
Amma ve lakin:
Yürek yarası ile ayakkabı yarası bir değilmiş,
Bunu da yüreğimizden atamadığımız da öğrendik
Sevda bizim için göz yaşını kirpiklerine asardı,
Biz ise yaralı yüreğimize göz yaşı dökerdik
Çünkü acılarımız küçük bedenimize büyük gelirdi.
12.03.2012