Öylesine heyecanlıydım ki okul çantamı geceden hazırlamıştım
Annem her zamanki gibi o pamuk elleriyle başımı okşayıp duruyordu
Sıcacık yatağımda annemin kanatları arasında düşlere dalmıştım
Hayaller kurup uyuduğum uykudan beton yığınları arasındaki bir kabusla açtım gözlerimi
Soğuk duvarlar altında üşürken sıcaklığı ile ısındığım annem yoktu artık
Karanlık ile baş başa kaldığımda varlığı ile kendimi güvende hissettiğim babam yoktu artık
Küçük bedenim büyük duvarlar altındayken tek korkum öksüz ve yetim kalışımdı.
Kendini onlara siper etmene rağmen evlatları melek olan teyze, Annem olur musun?
Üç kuruş fazla para için yapılan beton mezarlıkta yatan canparesinin elini bırakamayan amca, babam olur musun?
Kayıt Tarihi : 11.2.2023 21:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdulaziz Bilge](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/02/11/kucuk-bedenim-buyuk-duvarlar-altindayken.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!