Her anne-baba için evladı/evlatlarıyla ilgili küçük başarılar bile büyük mutluluklara dönüşebiliyor çoğunlukla..
En büyük mutluluk dünyaya gelişleridir elbet. İlk gülüşünü yakaladığımızda mutlu oluruz. Emekler mutlu oluruz, ilk adımını atar mutlu oluruz. İlk sözcüğü anne ya da baba olur sevinçten göklere uçarız. Velhasıl gelişimiyle ilgili süreçte her doğal değişim başarı gibi algılanır bizde.
Asıl başarı okul hayatıyla başlar. Karneyle birlikte takdirler, teşekkürler gururla paylaşılır sosyal medyada. Okul hayatının her döneminde mezuniyet törenleri boy boy fotoğraflanır, videolara çekilir. Ve gururu ifade eden sözcüklerle, cümlelerle, emojilerle duyurulur.
İşe başlar, sözlenir, evlenir, bebekleri olur. Aslında bütün bunlar hayatın akışı içinde var olan şeyler. Ama bize ait olduğunda hep gurur duyarız, mutlu oluruz ve bunları paylaşmaktan da keyif alırız.
Hiç aksi olmaz mı? Yani sizi üzen, mutsuz eden, şok yaşatan durumlarla, olaylarla, davranışlarla karşılaşılmaz mı, diye sorduğunuzu duyar gibiyim. Olmaz mı, olur elbet. Ama bunları paylaşmadığımız gibi, kol kırılır yen içinde kalır mantığıyla bir şekilde gizlemeye çalışırız.
Özellikle ben, çocuklarımla ilgili küçük başarıların bana yaşattığı büyük mutluluklar konusunda daha mı fazla paylaşımcıyım ne..
Şimdi bu yazı da nereden çıktı diye düşünebilirsiniz. Anlatayım efendim.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta