Üstümde hiç hırka yoktu
Soğuk bir ayrılışın ardından
Sokaklar yalnızlığımda dondu
Sadece kaybolmuş çocuk yoktu
Duyduklarım kulaklarıma susuyordu
İçime küfürler saplandikça
Öldürüyordu gülüşlerimi
Aç gezenlerin mutluluğu
Mahallemizi şenlendiriyordu
Tok bakişların sonu olmayışı
İçimi demir kesiyordu
Mazlum mazlum bakıyordum
Yokluğa bukadar ihtiyacımız varmış
Yolum bitmiyordu ıslak ıslak
Her köşede bir kalbimde
Yağmurlarda çocuklar oynuyordu
Çocukça aşklar bitmiyordu
Lastik ayakkabımda yamalı kazagımda
Patlak teker arkamda komşunun kızı
Bitmiyordu evin yolu
Yağmur kirpiklerime değdikçe
Yolumu görmüyordum heyecandan
Beni kucaklamış iki kol
Isıtıyordu vücudumu
İstesemde duramıyordum
Artık o yol aynı sokaklarda
Yağmur öyle yağmıyor binalardan
O kollar öyle tutmuyor yanlızlıktan
Ben aynı mahallede yaşadıklarımı
Anlatıyorum aynı tadı vermiyor
O küçük çocuğa
Kayıt Tarihi : 7.10.2017 00:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
güzel bir şiir severek okudum tebrikler nevzat bey tebrikler
TÜM YORUMLAR (2)