Komşumuzun bir oğlu vardı,
adı Onur 'du.
Karayaz, sert mizaçlı bir çocuktu,
İlkokula gidiyordu,
derslerlede pek arası yoktu,
Kavgayı ve köpekleri çok seviyordu.
Çok severdim keratayı,
belki de bütün mahalle çocukları,
onun yerinde olmak istiyordu.
Beni şantaj eder bazen,
biraz para koparıyordu.
hayat doluydu hergele
kendini sevdirmesini biliyordu.
Ben Ankara geldim,
onlar başka yere taşındı
böylece onu görmem bir hayli azaldı.
Bir yaz akşamı haberi geldi
''Onur ölmüş'' denildi
sanki kalbimin orta yeri delindi
Bir sene oldu alışamadım hala
Onur
seni çok özledim kardeşim
Ali abin seni çok sevmişti
herzamanda seveceğim.
Kayıt Tarihi : 23.7.2006 17:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bırakın gençlik çağlarını, çocukluğunu bile yaşamadan hayata mağlup olan bir çocuk.Hayat dolu, sevecen, bazen de yaşından beklenmeyecek kadar olgun davranan bir çocuktu bu.İlkolul 5, sınıftan çıktıgı yaz tatili Kuran ögrenmek için gittiği kursta arkadaşlarıyla şakalaşırken kalbine yenik düştü,Oynamayı seviyordu.kavga etmeyi ve köpek beslemeyi.Zihnimin bir köşesinde duran onun potresi hiçbir zaman silinmeyecek.Oralarda oyuncak ve köpekler yoktur belki ama sen eğlenmesini ve bizi beklemesini bilirsin.Görüşmek üzere...
şiiri genel bir bakışta bir baktın ve sonra ne tyapmış dedim şiire benzetemedim dedim
sonra okudum icinde sızlıyan bir yürek gördüm gözlerimden dökülen yaşı tutamadım
şiirinize koydugunuz o yürek onu ne kadar sevdiginizin en büyük göstergesidir ve şiiri şiir yapan da icindeki yürektir
başınız sagolsun üstad
TÜM YORUMLAR (1)