Küçük Annem Şiiri - Leyla İnan

Gözümün önünden gitmiyor mazi.
Çizgili çarşafla yatağı ikiye bölüşümüz.
Çizgilerinden ikiye böldüğümüz ihlal edilemez sınırları,
Uykunun ve masumiyetin egemenliğinde çiğneyip
Sabaha sarmaş dolaş uyanışlarımız.
Aklıma geldikçe güldüğüm ve hâlâ anlattığım
Bir ısırık isteyip de dörtte üçünü koparışın koskoca ayvanın!

Pratik kız sanat okuluna gittiğinde
İlk önce bana diktin en güzel elbiseleri.
Prova amaçlı büktüğün toplu iğneleri,
Gece yarılarına kadar düzeltmeye çalışırdım
Sana yardımcı olmak adına, özellikle büktüğünü bilmeden.

Israrla "Beni okutmadınız, bari onu okutun" demeseydin
Babam belki beni de göndermeyecekti ortaokula, liseye.
Sırf ders çalışayım, "bak gönderdik de ne oldu"
Demesin diye anam babam
Bir bardak su isteseler benden, sen koşardın imdadıma.
Biriktirdiğin harçlıkları kimse görmeden cebime koyardın.

Bana kızdığın zamanlarda da özellikle arpa şehriye çorbası yapar,
Domates salatasına zeytinyağı katardın.

Aşırı kıskanç olurdun bazen,
Beni arkadaşlarımdan, hatta kuzenlerimden bile kıskanırdın.
Anlam veremez kızardım için için.
Ama sonra anladım ki ben senin biriciğindim,
Beni kimseyle paylaşmak istemiyordun.

Biliyor musun ablam?
Biriciğin artık büyüdü, koskoca kadın oldu ama
Hâlâ savunmasız ve kimsesiz,
Hâlâ korumana ve kollamana muhtaç.

Ablam, ablacığım
Canımın içi, can tanem,
Küçük annem benim.
Seni çok seviyorum biriciğim.
Aklımdan geçer her şey
Dilime düşen her sözcük seni canlandırıyor gözlerimde
İyi ki varsın,
Varlığında güç bulduğum can parem.

(Doğum günün kutlu olsun. İyi ki doğdun, iyi ki benim ablamsın.)
(Istanbul - 05.01.2018 - 13.50)