Küçük Anadolu'ya Şiiri - Arda Can Çetin

Sofram açık olsada,ekmeğimi sakladı
Akşam vakti yemeğim,birazcık durakladı
O an,oynadı yer yerinden,kişnedi taylar
Bozuldu ahengi dünyanın,mezar oldu kervansaraylar
İyi günde,kötü günde söz vermiştik biz güya
Vadettiğin o mutluluk,gerçek değil bir rüya
Bilet aldım gidiyorum son trenle,
küçük anadoluya.
Cesaret odasıydık.yıkılsakta kalkardık,
Hasret ateşimizi,kuru yerde yakardık
Pencereden kış günü,kara nasıl bakardık
Şimdi düşmanmı olduk
İkimizde ayrı ayrı savrulduk
Yoksullukta senle azmı kavrulduk
Artık muhtaç olduk bir damla suya
Bilet aldım gidiyorum son trenle,
küçük anadoluya.
Getirdiğim naveleyi,yıkamadan pişirdin
Bunca mark doların var.cebimdenmi aşırdın
Sana benden boşsun dedim.çokmu şaşırdın
Kime kanar,kim ne söyler,inanır eksik etekler
Geç kaldın be vefasız.dönüyor bak tekerlekler
Bıktırdın geceleri,hasret kaldık uykuya
Bilet aldım gidiyorum son trenle,
küçük anadoluya.
Pusu kurdun değilmi,inceden ince
Seviyorum derken,ihanetin çok haince
Sana adresimi,mertçe verince
Fırsat bildin değilmi,
Unutmaki nikahın bir gün olacak
Bu gariban zavallı orda hazır duracak
Nikah memuru,itirazı olan varmı diye soracak
Ya………….
Senle olan resmimiz ortalıkta dolaşacak
Taşı sende o zaman benim ibi yükleri
Seni toprak edecek aşiretiyin büyükleri
Sende klacaksın bu yolda yaya
Bilet aldım gidiyorum son trenle,
küçük anadoluya.