Küçük Adam Görünmeyen Aşk Şiiri - Veysi ...

Ne sararsın şu naçiz bedeni bırak çıkıp gideyim
Elindeki hayat çizgisini uzatayım
Bir gülüşünü göreyim yeter
Uzaklardan en uzaklardan sardığın yaralarım

Hiçbir benzetmişlik tatmin edemez şu saramadığın bedenimi
Gideceksen ellerini öpseydim öyle git
Dokunabilsem o huysuz rüyalarda sana
Sabahlar daha erken olacak

Birine dokunsam sen sanıyorum ürperiyor en hain tüylerim
Nerde nasılsın kiminlesin
Penceremde öten kuşun ağzı mısın bilemem
Tanrının peşine düşer gibi düşmek isterdim peşine

Sonsuz küçük aralığında sonsuz büyüklüktesin
Yağmurun ıslattığı sevdiğim
Herkes ıslanabilir mi sanırsın
Bir dokunuştur benden sana, yeryüzündeki bütün sulara

Yatmadan önce gel bu sefer
Kocaman delikanlı olmuşum
Aslan oğlum diyor biri bana
Belki hatırlarsın eski zamanlardan bir sevda

Yüzümün yarısı sana benziyormuş
Hala öyle çocuksu, başparmağı ağzında duruyor
Ne zaman götürsem o parmağı dudağıma
Sen oluyorum sonunda

Şimdi yoksun desem, olmaz mı isyanım Tanrının gazabı
Bir sarhoşluk versem şu sulara
Dokunsam ıslaklığına sensin diyebilsem
Öpsem ellerini hayat çizgisine sımsıkı sarılsam
Belki Allah’ta affeder
Anne