Küçük Adam Şiiri - İsmail Ünal

Kucuk bir adam,kocaman yurekli
Kalabaliga takilmis,bunalmis,bogulmus
Sessiz cigliklari goklere ulasmis
Kalabalikta,mahser alaninda sanki tek basina
Icindeki aci yuzune vurmus
Caresizlik ise gozlerinde
Cikmayan sesiyle birseyler demek istiyor
Duyulmuyor kucuk adam...
Sessiz cigliklari goklerde yankilanirken
O susuyor,kahretmiscesine kusmus hayata
Daliyor uzaklara kucuk gozlerinden akan yaslar
Mutlu bir maziyi isaret ediyor
Uzaniyor oldugu yere kapatiyor gozlerini
Kimse farketmiyor onu
Kucuk adam o koca yuregiyle gidiyor...