Dünyam...
Göğünde ki yıldız,
Suyunda ki balık,
Aşında ki tuz ben olmalıyım.
Bir hata varsa bu denklemde,
Seni içime tolayıp,
aklımdan çıkaramadığımdandır...
Herkese bir dilek hakkı verilir sanırdım,
Çocukluk işte ben de inanırdım...
Seni dilerdim milyonlarca, yine seni
Sana koşarken yolun yarısında durup ağlardım.
Niye diye sorardın?
Ben gözlerine değmeden,
Şekerim yok diyebildim ancak sana.
Diyemezdim ki adımların bende son bulsun,
gözlerin bende kaybolsun diyemezdim.
Küçüğündüm ben senin ...
Pembe ayakkabılı, saçları iki yana örgülü,
küçüğün işte...
Kalbi sıkıştığında kendini hasta sanan,
sevdiğine kendini inandıramayacak kadar asi..
Ben ne bilirdim ki sevdayı, yürek sızısını.
Sana göre ben bilirdim ancak oyuncaklarla oynamasını..
Küçüğündüm ben senin,
Iki sokak arasında unuttuğun.
Dilan Gürbüz
Kayıt Tarihi : 11.3.2020 17:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)