Küçüğüm Şiiri - Gözem Başak

Küçücüksün sen yakışmıyor eline,
At fırlat bir yana kötüymüş de.
Yaşın varmamış daha yedisine,
Tiner kullanmak senin neyine.

Sokaklar olmuş yurdun yuvan,
Yok muydu sevgiyle saracak anan,
Sahip çıkmıyor niye o sarhoş baban,
Sokaklara düşmüşün daha bebekliğinle.

Parklar mı olmalı idi evin,
Anne kokusu çekmez mi için,
Kıpkırmızı olmuş gülen gözlerin,
Yaşdığım bu dünya senin emanetin.

Emanetine de bakamadık sana da,
Sahip çıkamadık biz insanımıza,
İçimiz sızlasa da sadece o anda,
Unuttuk sonra da unutmak kolay da.

Oysa geleceğimiz senin ellerinde,
Tinerle uyuşan minik beyninde,
Sevgiyi tatmayan o ince yüreğinde,
Biz seninle geleceğimizi yok ettik.

Kurtar kendini ey çocuk, bizden hayır bekleme.
Biz sadece konuşuruz her gün her yerde.
Pişman olursak bir gün ilerde,
Sen büyüklük et bedelini ödetme bize.

Sokak çocuğu dedik sevemedik,
Oysa günahsızdın kabullenmedik,
Seni yaptıklarına bizler ittik,
Oturup lüzumsuz çareler ürettik.

Oysa çok kolaydı kazanmak seni,
Hem geleceği, hem emaneti,
Verilebilecek küçücük bir sevgi,
Döndürürdü hatalarından geri.

İstersen sana olurum ana,
Verebileceğim sadece sıcak bir yuva,
Gönlünden sımsıcak bir duygu akarsa,
Koş gel kollarım açıktır sana.