Küçüğüm Şiiri - Aysel Çelik

Bir köy evindeyim küçüğüm
dışarıda çorak bir karanlık
ve gökyüzünde ay
Ya dışarıda bir insan kalırsa?
yazık…
Hani bir türkü vardı ya
Yürekli söylerdi gönlüm
“Ah, aysız gecelerde olur
ne olursa! ...”

Bu evde ne de güzel
hem de çok güzel sohbet var
Ama bu gönlüm yalnız
buralar sensiz olmuyor
Sensizliğin adı olmuyor!

Başımı duvara yaslıyorum
Gözüm kapalı, ağlıyorum
Çok acı be türküm
Bu evde birisi yok!
Anamsız hayat zehirdir küçüğüm! ...

Ben de hayattan zevk almamanın iğrentisi
gülüşleri, sohbeti anlamsız kalıyor!
gece kapımın önünde ayın serpintisi
aydınlık dolu yüreğimde taçsız kalıyor!

Ah köy! Köy, ne kadar güzelsin!
İnan toprağında yatılmaya değersin

Dışarı çıkıp
Bir cigara yakıp
Ağlıyorum sessizce!