Küçüğüm Şiiri - Evren Dalgıç

gecenin yıldızına sordum seni,
bastığın topraklara,
ay ışığında yollarda aradım izini,
takvimlerde;
sararan yapraklara takılı kaldım,
ıslanmış gözlerimde;
gözlerine takıldım.
kaçtım bir yandan her türlü sözden,
bir yandan kırıklığıyla uğraştım hayallerimin.
seni sen diye bekledim onca zamandır,
onca zamandır;
aradım her yerde bir zerre ışığını gözlerinin.

sen;
benim köy çiçeğim.
uslanmaz düşlerim,
haylaz dileklerim.
sen;
benim tek emelim.
tek küçüğüm,
hayatıma deli gibi ördüğüm.

kaçışı yok sensizliğin
acısı çok bu engebeli gecelerin.
titreyen ellerimde;
gariban bir sigara ile,
yavaşca dertlere ebelenirim.
seni ararken,
sensizliğin kuyusuna düşerim.
olmayan gündüzlerin şafağında,
ben yine
üstümde yalnızlığımla,
geceleri beklerim.

sen;
benim köy çiçeğim.
yalnızlığımın sebebi,
benim dermanlı derdim.
sen;
benim dikenli yürüyüşüm
ve o dikenler içinde,
herşeyiyle eşsiz gülüm.
sen;
benim tek çiçeğim
tek küçüğüm.

(Ankara 2005)