Küçüğüm Şiiri - Sinan Bayram

Darda olmak nedir bilemezsin sen küçüğüm
Silahını bırakmak tövbe etmek kolaydır
Lakin sen silahını bırakırsın belan peşine takılır
Sen arkana bakmadan yaşayamazsın küçüğüm
Ölürken bile hasret içinde gitmek var
Sürgünü zindanı baskın yemeden anlayamazsın
Erken yitirmek var tüm merhabalarını
Sürgün bu zaman mekan dinlemez küçüğüm
Sancılar beynine fışkırsa bile bir duyan olmaz
Duvarları yumruklamadan duramazsın küçüğüm
Sokaklarda unutamazsın en büyük efkarını
Rüzgara dolanıp savrulmak istersin hep
Ama günler geçmez şafaklar doğmaz küçüğüm
Hasretini kucaklayan zindanlar gelir aklına
Prangaların pasını silmeden duramazsın küçüğüm
Alışamazsın hayatın durgun akan suyuna
Sen hep hırçın ve asi yaşamışsındır küçüğüm
Cennet dururken cehenneme akmadan yapamazsın
Yüreğinin Masum gülüşlerini ararsın da
Öfke içinde belaya çatmadan duramazsın küçüğüm
Gözlerin gözyaşına küskün bir çiçektir hep
Ama ara sıra kendini yoklamadan duramazsın küçüğüm
Hasretin en kuytu köşesinde yüreğinin kilidini açarsın da
Soğuk bir hücrede düşlere kapılmadan yapamazsın küçüğüm
Yeşerdiğin toprakta al kırmızı gül olmak isterken
Toprağını çatlatıp diken olmadan yapamazsın küçüğüm
Tutsaklığına demir kapılar ağır ağır kapanırken
Sen özgürlüğe akmadan duramazsın küçüğüm
Her sevdada bir vurgun yaşarsın da
Vurgun yüreğine söz geçiremezsin küçüğüm
Mevsim içinde kuruyan gül yaprakları gibi solarsın da
Bahar geldi mi yeşermeden duramazsın küçüğüm
Kısacası hasret içinde bir yaran var ki
sen onu kanatmadan duramazsın küçüğüm
Üzülme her hayatın bir doğası var seninde doğan bu
Büyüyünce alışırsın belki küçüğüm