Küçüğüm Şiiri - Ayten Özlem Yeşilçalı

Mutlu olmak basitti eskiden.
Şimdi mutlu olmuyorsun degilmi?
Bebeklerden.
Taçtan,tokadan,rujdan,elbiseden
Küçüklüğün mutluluk demekti,
Bilemedin sen..
Büyümek istedin ve muradına erdin.
Dertlerinde seninle büyüyeceğini bilemedin.
Agladın;
Oysa çoktan geçmişti güzel günlerin.
Hayatın içinde yanlız ve kederliydin.
Dostlara sıgındın.
Aslında dost bile degildi.
Senin dost sandıkların.
Yaşamadıgın şeyleri hep aradın.
Dönmek istedin.
Ama artık ne bebeklerin,ne elbiselerin;
Nede sen eski sen değildin.
Artık tatmıştın birkere;
Aşk denen zehri...
İçmiştin bile bile sevmiştin o haini.
Hayat boştu.
Gelen elbet göçerdi.
Sen erkenden istiyordun gitmeyi.
Tıpkı hayatında yaptıgın en büyük yanlışı.
Büyümeyi istedigin gibi.
Yaşam bu değilse ne?
Büyümek.
Aşık olmak.
Hasret çekmek.
Özlemek.
Aglamak.
Ve son noktada
Ölmek...
Küçüğüm....
Ama ben anneyim
ne senin acı çekmeni.
Ne senin üzülmeni.
Nede hayatı bu kadar küçük yaşta tanımanı istedim.
Sen ne kadar büyüdüm desende
Hala benim.
Küçüğümsün..
Sen bende büyümüyecek bebeğimsin.
.Seni Çok Çokk seviyorum.
KÜÇÜĞÜMMMMMMMMM