Küçüğüm Şiiri - Rüzgar Güven

Birşeyler fena halde yanlıştı..başkaları için her daim konuşmaya hazır dudaklarımızda,yusufcuklar gibi süzülen sözcüklerimiz; kendimiz için iştahsız dudaklar arasında adeta çarmıha gerilmiş oluyordu.. Tatmin olmamış özlem ve acıları omuzlayan bakışlarla birbirimize bakan,birbirimizi göremeyen gözlerimiz vardı..birbirimize en siyahımsı gece kalaraktan; ağzımıza uygun olmayan içtensiz kulaklar için, karanlık düşünceleri dağıtan şafak ışıkları oluyorduk.. farkında olmadan,iki gün arasındaki geceyi inşa ediyorduk,köprünün bir araya gelmez iki ayağı olmak için..yüreğimizde,kendi elimizle oluşturduğumuz çatlaklardan sızan soğukluğa sonsuza dek gömüleceğimizi bilemedik..Uzun bir yolculuktan sonra suyunu bir arada tutamayan, sayısız kollara ayrılmış yorgun bir nehir misali, toparlanması imkansız sayısız parçalara ayrıldık.. Demem o ki küçüğüm; biz birbirimizi,bir diğerinin yanı başında kaybettik,..