Küçüğüm Şiiri - Siyahın Matemi

Daha çok erkendi aslında
Uykuya dalmışsın yine o kadar masumdu ki yüzün
Uyankırmaya kıyamadım
Ama nedense bu kez hiç ağlamadın
Bölmedin uykularımı geç saatlerde
Kan uykularıma girmedin bu gün...
Birden acı hissetim yol yanımda
Bu günde yarım kaldı sevinçlerim
Ve yarım kaldı o hayat dolu kahkaların.
Herşeyin bir sonu var elbet sonsuz denilen göklerin
Her sevincin, en uzun sevgilerin bir sonu var.
Ama bu gün bir başka şimdi olmamalıydı
Daha yolun yarısına bile gelmemiştik.
Bu seferde sen yalnız bıraktın.
Galiba sen erken anladın bu dünyanın sahte yanlarını
Ondan uçup gittin avuçlarımdan..
Sana kızgınım aslında uyandığımda o tatlı çığlıklarını duymadım
Dokunamadım pamuk, pamuk ellerine.
Sana uzandıkça hep yokluğunu sardı kollarım
Bir kokun kaldı, birde yaşanmamış sayılacak anıların
Neden bu kadar erken geLdi bu veda küçüğüm...
Kime küstün de kapattın gözlerini,
Ben hayatı onlarda bulmuştum.
Ele avuca sığmaz hallerini özledim, saçlarına dokunmayı
Uykusuz gecelerimi özledim, sesini, sıcak ellerini özledim...
Senden sonra, beni son gördüğün gün gibi ıslak dudaklarım
Birde adını her andığımda boğazımda düğümlenen Hıçkırıklarım var durmaksızın.
Gittiğin günden beri her gece düşlerime düştün
Hep aynı veda sahnesi,
Önce gülümsedin ve yine kayboldun gözlerimde...