Küçüğüm Şiiri - Bayram Mecit

Be güzelim daha çok çok küçüksün,
Bense yaşı otuz olmuş adamım.
Sen yeni yeşermiş dalda çiçeksin,
Bense hazanlarda solmuş adamım.

Lise yıllarında dersi bırakıp,
Fizik, kimya, tarih üç dersten çakıp,
Bir ahu gözlüye kafayı takıp,
İki yıl üst üste kalmış adamım.

Ben gül bahçesiydim, o kurak tarla
Kör olası gönlüm sevdi ısrarla
Bir yırtık resmini ne zorluklarla,
Okul yıllığından çalmış adamım.

Davetiye verip gel dediğinde
Çılgına dönmüştüm evlendiğinde
Yüzüme bir maske örüp düğünde,
Gözyaşı gizleyip gülmüş adamım.

Küçüğüm kaybettik biz bu davayı
Duvakta yitirdim derde devayı
Neylesin yüreğim oynak havayı,
Her telde hüzzamdan çalmış adamım.

O gitti gideli gel gör ki bende,
Akıl ilticada, yürek sürgünde.
Her gece hasretin esmer renginde,
Kederden payını almış adamım.

Aşk dediğin bir gül, ayrılık diken,
Yaprağında hüzün, derttir biriken.
Ben o gülü henüz sen kundakdayken,
Bir ömürle satın almış adamım.