Küçüğüm-2
Sen hayatın Seherinde gözlerin mahmur,
Ben batan güneşi süzmekteyim; bitkin ve mahzun.
Sen arzuların sıcağında; öğleyi karşılarken,
Ben, ürperten yalnızlığımda mehtabı yaşıyorum.
Sen güneşi uğurlarken; saçlarında buz gibi kar taneleri,
Ben ateşler içinde, ölüm döşeğinde,
Kalkıp gitmesini bileceğim, bitmez sandığım hayat sofrasında…
Dudaklarında hüzünlü bir mısra dökülürken, yakamozlar eşliğinde,
Ben mahşer in seherine uyanacağım…
Sen gülüm, sümbülüm, canım benim, son tahtında,
menekşe gözlerin süzgün,
Ben, derinden, taa derinden sana, gel diyeceğim…
A. Doğan
4.4.012
Not:Bir diğer adı mahşerde vuslat olabilir…
Kayıt Tarihi : 22.5.2012 14:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Varlık aleminde bir resmi olur her insanın. Silüetinden suhulet ve sukunet damlasada bu faninin, fırtınalar kopabilir iç dünyasından. İşte böyle bir iç dünyadan emareler versek de sebepler affınıza sığınarak bizte kalsın diliyoruz. Zira sır saklı iken sadece sahibine açık edildiğinde bir güzele acı verir. Nice yufka yürekli billur dilli ademin arasına kendimizi şair olarak kaydettirmemizin ezikliği ile affınıza sığınıyorum Selam ve sevgilerimizle...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!