Küçüğüm Şiiri - Savaş Sezai

yanımdan geçerken saçların fesleğen kokuyor
kanaryalar konuyor anlına ikindi vakti
işte bu yüzden kanat sesiyim ben dağlarda
hüzünlü bir kiraz ağacıyla konuşuyorum
ayrılıkların en zoru olan yerdeyim
ve dalgınlığım
mülteci hüznüne dönüyor
tutunabileceğim bir umut ver bana
küçüksün sen,küçücük,minnacık benim küçüğümsün
anlına kanaryalar konan benim küçüğüm
bir kırlangıcın peşine takılıp gittiğimiz yer
terkedilmiş bir viraneyim seni bekliyorum orda
ve gittikçe acıtıyor yüreğimi senin gamsızlığın
ah küçüksün sen prenses
büyümek hiç yakışmıyor sana
gülüşünün kokusuyla yeşerdi bir sevda ağacı
rüyamda soluğun elma kokuyordu
sallanıyordum bir saatin sarkacı gibi
teninin kokusuna tutundum düşerken
orda hala sallanıp durmaktayım
küçüksün sen aşk sana göre değil
mutlu olmaktan korkuyorsun
aslında iyi bir anlatıcı değilim ben
ve ne zaman aklıma düşüyorsan
nefesim kesiliyor, soluksuz kalıyorum
adı aşk oluyor...
aşksa senin tatmadığın bir duygu
orda bekliyorum seni
ve adın dilimde tezbih
göğümde vahnşi yağmujr
ah deli alıngan prenses
serseri demeye kıyamıyorum
ve seni kimsenin sevemeyeceği
ve tahmin edemeyeceğin kadar,seveceğime yemin ederim
sen benim kaderimsin...!