Küçüğüm Şiiri - Ruşen Işık

Acı değirmeninde öğütüldü,
Annenin kanser yüzü küçüğüm.
Küçüktün anlamadın,
Düze çıktı hüzün.

Bir pir üflemesiydi deva,
Ama olmadı…
Kan tüten bacalarında kışın,
Hayal meyal anısı,
Ölü şehirlerle dingin kasabaların.
Nadastaki tarlaları kadar yalnızdın.

Ne istiyorsun küçüğüm
Veremem geçmişini geri.
O geçmiş ki şaibeli…
Kaldırmaz kalbi bir çocuğun.
Mecbursun sormaya hesabı,
Bu kasaba sana yurt olmaz mı?

Geç kalmışsın küçüğüm,
Bulut zaman terazisi yorgun,
Tartarken gözyaşını,
Kısa pantolonlu bir yelkovandan düştün.
Yani darası alınmıştı ömrünün.

Nasıl derim babanın da aldatıldığını.