Küçüğüm! Şiiri - Naime Erlaçin

tutun küçüğüm o minik yüreğinle
ne anlıyorsan artık
bu acımasız düzen bu azgın vahşetten

bildiğin eğlence parklarına benzemez burası
ne atlıkarıncadasın şimdi
ne ürkerek okşadığın dönme dolapta
dönen dünyadır yavrum
sana karşı
bana
bize karşı!

ne demişti büyükler hani
çözüm evrenselleşmede
çözüm küreselleşmede!

biz uygarlaşmadık ki küçüğüm
sadece oyunlarını çaldık yüreğinden
oyuncaklarını bile vermeden ellerine

erken büyüyeceksin sen
ateşin külleri bulaşacak eteklerine
ölümü koyacaklar kucağına
canın yanacak
masumiyeti bırakacaksın ardında

menekşe mavisi nedir bilmeden büyüyeceksin
öfkeyi sorgulayıp yoğururken kafanda
solarken gülistan soğuyacak taşlar
göçecek leylekler bilinmez diyarlara

asmayacaklar artık bebeleri gagalarına!

sürgünler duracak
kavrulacak ekinler
sen küçüğüm!
iki evren arasında sıkışıp gideceksin

salt çocukluk değil
seni beni onları da bırakacaklar
dipdiri topraklayıp bedenlerimizi
sonsuzda unutacaklar

tutunmalıyız yine de biz
umudu yitirdik mi bittik!

tutun küçüğüm minicik yüreğinle
uçmasın yeter ki umut
çaresizlik yüzünden

(25 Şubat 2003)

(Asla onaylanmayan ama girilmesi kaçınılmaz gibi gözüken bir savaşa karşı son çırpınışlar! ..)