Küçüğüm Şiiri - Ufuk Karahan

Birimiz kalan,birimiz vakit
gelince kaçan olduk küçüğüm
sen hep eskiyi hatırlayan
ben yeniyi ezberleyen oldum küçüğüm

avuçlarında saklardın zamanı
ben rüzğara uçurtma yapardım gönlümü
sen sevişmelerimizi alırdın uykuna
bense yorgunluğumu koynuma

şimdi unutacaksın küçüğüm
aynı yatakta çoşmak/sarmaş dolaş
sabahlamak geceyi,sevişmek ne?
unutacaksın küçüğüm

sensiz yaşamaya alışacagım küçüğüm
hep üşüyecek yoklugunda bedenim
hiçbir ateş yakmayacak beni
dudaklarının yaktıgı kadar küçüğüm

uçamam artık küçüğüm
yasaklı bana gönül semaları
sen gittikten sonra,gelip aldılar
kanatlarımı aşk melekleri

güçsüzüm küçüğüm
aydınlık bir renktin gönül duvarımda
taşları döküldü bir bir
sen gidince küçüğüm