Küçüğüm Şiiri - Özgür Koçkar

KÜÇÜGÜM

Çok mutsuzum,
Bilemezsin ne gam yüklü zordayım.
Kazanmak için ne yapsam boş, bir uçurum yoldayım.
Aşkım! Görmüyorsun, senin uğruna tükenmekteyim.
Ah bir çıkıversen karşıma…
Dindirsen, okşasan içimdeki ızdırabımı.
Başka bir yol kalmadı bana ölümden ve mezardan.
Kendine iyi bak yokluğumda, gözüm arkada kalmasın.
Kalbimde aşkım, dilimde türküm,
İçime çektiğim son nefes, çorbamda tuzum,
Gecemin yıldızı, gündüzümün güneşi,
Yaz mevsimi esen Mersin’imin samyeli,
Odamda pencerem, soframda duam,
Hem ezelim hem ebedim,
Arkadaşım, sırdaşım, tek dostum,
Lise yıllarım, 16 yaşım,
Ama diyemem bunları sana, dilim varmaz gülüm.
Ne konuşmaya mecalim var, ne yaşamaya cesaretim.
Ama gene sana gelişim, sana son diyetim.
Bana tattırdığın o ilahi kıskanılası tutkular,
Bana sevdirdiğin gençliğim,
Hiç bitmesin istediğim, senle dolu ömrüm…
Her şey sana, her durak sana, her son sana.
16 yaşımdan ömrümün son nefesine kadar,
Varlığım varlığına armağan olsun sevdiğim.