Küçüğüm Şiiri - Yaren Atahan

Gerçi kararlıydı sebepleri görmezden gelmeye ama
Mantığın gitme derken ayakların yürüdüğü yerde
Aşk başlasa ruhunda sevgili bile bahane bulamazdı
Tek engel hayata geç gelmek değildi yani yanıldı

Öyle karşılıksız sevdi ki hiçbir beklentisi yoktu
Beklemenin nafile olduğunu bilmeyecek kadar saf
Gözünün önünde isterdi hiç konuşmasada
Sevgisine karşılık bulmasa da razıydı

Ulaşabilse körü körüne sevmezdi belki
Başından geçen ufak tefek aşkları olgunluk saydı
Yaşanmışlığı yol alırken yaşı geride
Geç doğmanın öfkesiyle daha güçlendim sandı

Gün gelip gitti haberiyle sarsılacağı düşüncesiyle
Geceleri kabuslardan uyanıp sabahlasada
Delikanlılık bu ya gözünü kararttı
Hesapsızca kendini ateşe attı

Gittiğini anladığı an düştü beylik maskesi
Kırılganlığını gizlerken yüreğinde kopan fırtınalarla
Yalvarmam diyordu ağzından çıkana kendi bile inanmaz
Gitme diyen gözlerle olduğun yerde kal yeter ki gitme

İşte o zaman farketti küçücüktü büyüdüm desede
Acı sandığı ayrılıklar oyuncakmış elinde
Ulaşamadığı sevgilinin gidişi yaşamadığı mutluluk
Yaşını büyütmesede olgunlaşmasını sağladı