Küçüğüm 2 Şiiri - Cevat Turan

Küçüğüm
yazılmayı bekleyen al atlar kadar sarhoş
Nesneler adınla başlayan kutsal kitap tapınaklarımda
İşte sonbahar senin mevsimlerinde kuru bir dal savrulduğum
Oysa şimdi anladım bütün yolların Roma’ya neden çıktığını
Anladım
Deli Neron gibi yüreğimin kaldırım taşlarını kimin yaktığını

Küçüğüm şöyle diyor cemal Süreyya
“aşk eskidikçe aşktır
Sevgi eskidikçe sevgi”
Bölüşecek ekmeğimiz kadar yarım
Ve eskitecek duvarlarımız olmadı yaşamlarımızın
Bense umutlarını çoktan kirletmiş
Kullanılmamış beyaz tenha bir buluttu bakışların

Bitimsiz uykularımızın yılkı atları
Seviştik bir tayın rüzgara dönüşü gibi
Ne geceler uzundu ne sevdamız yalın
Bana gelecektin yoktu göğün kanatları
Sen yelkensiz denizin yüreğimi dövüşü gibi

Soyunduğun her yanın mabedimdir dudaklarımda
ne yaşadıysam bildiğin gibi
Soluğum büyüdü
Büyüdü göz bebeklerim evreninde teninin
Bana akan ırmaksın sazlıklarında bir yitip bir bulduğum
Hiç yalanım olmadı
Sevgiyle dokunan uzun parmaklarımda

Aşk başka bir dille konuşulur harry’s yanardağında
Tüketilir gece esrik
Ve dansıdır iki sarmaşığın düğümlenmesi
Şimdi çarpışır yüreğimizde haklı gladyatörler
Büyütmek için yarını sevgimizin arenasında

Bak ay çıktı iki geçe on ikiyi
Yarısı senin yarısı yine senin
Bense çalıkuşuyum kirpiklerinde zamansız konaklayan
Ne yana baksak tutuklu
Büyülü bir düş bizimkisi yaşadıkça çoğalan