Küçüğüm Şiiri - Gökhan Gerçek

küçüğüm canım benim
gözümün nuru yavrum benim
kara kaşlı kara saçlı
candan tatlı kızım benim

daha küçük sanırdım
çocuk gibi davranırdım
küçük yaşına aldanırdım
candan tatlı kızım benim

büyümüşsün dört yaşındasın
belde saçların karşımdasın
çocukdeğil sanki benim yaşımdasın
hiç çıkmadan hep aklımdasın

sana dedim birgün sende büyürsen
ben kucağımda kimi seveceğim
sen büyüme hep küçük kal demiştim
farkında olmadan sana dert vermiştim

sonra sen yemez içmez oldun
ne istersen onu sole alayım
gel beraber marketi alayım
bir şey iste birşeylerye kurban olayım

günlerce yemedin su bile içmezdin
çok ısrar edince annen
ağlayarak ben babamın küçük kızıyım
yersem büyürüm kucağına sığmam demişsin

ben hep küçük kalayım
babamın küçük kızı olayım
sonra babam üzülür aç kalayım
hep babamın küçük kızı olayım

bu yüzden aç kaldın yemedin
üzülür babam diye kaç gün demedin
büyürken sen mahçup mahçup
büyümeye bile sevinemedin

sen herzaman benim canım
ne kadar büyürsen büyü
sen daima benim meleğim olacaksın
benim canımın canı olacaksın

allah sana saçının teli kadar ömür
allah sana en güzel akıl
allah sana güzelliğin en güzelini
vermiş allaha şükür şükür.