Küçüğüm Şiiri - Salim Erben

Bir şafak vakti uyandım
Yıldızların falına kandım
Seher yeli eser sandım
Kara bulutlar kaplamış
gök kubbeyi

Ay gözükmez yok ortada
Yıldızlar küsmüş toplantıda
Güneş çaresiz şapka başında
Böyle bir şafak vaktinde
Alaca karanlık mum ışığında
Seni düşündüm küçüğüm

Duple bebekliğin geldi aklıma
Öper severdim uykuda olsan
Açar gözlerini gülerdin
Hiç ağlamayı bilmezdin
Hep gülerdin hep gülerdin
Ben seni çok severdim çok

Tutup el ele gezerdik
park bahçelerin de
Yorulduğun zaman kucak açardın
Kucağıma boynuma alırdım
Seninle bende sallanırdım
Gülerdin
Kah kahana bayılırdım
İnattın ama çabuk kanardın

Alırdım kucağıma dişlerini sıkıp
sımsıkı sarılırdın boynuma
Ben bayılırdım işte o anda

Annen cicili elbise giydirirdi
Saçlar uzun yerde
Kıvır kıvır lüle lüle
Tarak işlemezdi
İki gözün iki çeşme ağlardın
Dayanamaz uzaklaşırdım sesine

Bazen belik örerdi
Bazen at kuyruğu gibi
Bazen de tavşan kız olurdun
Sarardım seni sineme
İşte böyle küçüğüm
İşte böyle

Birazdan güneş doğacak
Bulutlar dağılacak
Ben sensiz seni yaşarken
Kim bilir Sen okulda
Hangi kaçıncı derste olacaksın