Küçüğe… Şiiri - Vahdet Dunca

Hani ufacıktın bir zamanlar;
Mini mini ellerin hep çiçek,
Gözlerin öykü kokardı.
Sabahtan akşama
Altı üstüne gelirdi ya mahallenin.
Hani,
“Büyü” demiştim sana.
“sokakları hep aydınlık,
âşkları tozpembe bil! ”
Hani ele avuca sığmazdın bir zamanlar;
Şirin mi şirindin,
Kızamazdık da.
Yüzünden tebessümü eksik etmezdin.

Büyüdün, ben yoktum çoğu zaman.
Hala minik ellerin; gül,
Gözlerin artık roman kokuyor…