Küçücüktü Şiiri - Sadık Bey

Küçücüktü,
Korumasız bir yavrucaktı sadece.
Mahallenin o kötü çocukları ip bağlayıp bacaklarına,
Atmışlardı damdan aşağı.
Bacakları kırılmıştı küçük yavrunun.

Küçük kız hıçkırıklarla ağlıyordu,
Annenisin kucağına koşmuştu,
Ağlıyordu...
Hıçkırıkları kesilmiyordu,
'Öldü', diyordu.
Öldürdüler.

Gülen çocuklar gitmişti,
Küçük kedi miyavlıyordu acı acı,
Besbelli o da ağlıyordu.
Küçük kız tutu minik kediyi mini mini elleriyle.
Bahçesnde bir ev yaptı ona,
Odasına almasına izin vermemişti annesi.

Her gece süt içerdi,
Şimdi ise yanında sakladığı küçük bi şişesi vardı.
Annesi yanında iken içer gibi yapardı,
Gider gitmez dökerdi hemen sütü şisesine.
Ertesi gün erkenden kalkar, mutfaktan bir parça ekmek çalar
Koyardı minik kedisinin önüne minik elleriyle.

Ve...
Minik kız büyüdü,
Kedisi topaldı ama severdi onu hep.

Minik kız büyüdü,
Kedisinin ayakları,
Onun ise yüreği sakat kaldı...

Kedileri çok seven küçük kıza ithafen