İnsanlar neden mutlu olmayı bilmezler ki hiç anlamam
Hiç küçücük şeylere mutlu olmayı bilmezler
Çünkü onlar hep daha iyisini isterler
Onlar hep daha çoğunu isterler
İlk önce fakir olup
Bir ekmek alamayacak durumda olanlar
Sonradan çok paraları olunca
Bu yaşadıklarını unuturlar
Onlar parası olup en yakınlarını unutanlardır
Onlar asla mutlu olmayı bilmeyenlerdir
Hayatın gerçeklerini göremeyenlerdir
Mutluluğun ne olduğunu bilmeyenlerdir
Bir insan birileriyle birlikte olurken
Hep gönül eğlendirmek için birlikte olmuşlardır
Hep paraları için birlikte olmuşlardır
Sırf insanlarla oyun oynamışlardır
Ben hiç birbirlerini gerçekten seven sevgililer görmedim
Hiç birbirlerine aşık olan sevgili görmedim
Ben sana aşığım diyip
Çekip giden çok gördüm ama
Yaşanan her şey çekip gitmekle bitmiyor
Çekip gittikten sonra ben öyle birisini tanımıyorum diyemiyoruz
Çünkü hayatın gerçeklerini asla duymak istemiyoruz
Hayatın gerçekleri bize çok koyuyor çünkü
Asıl mutluluğu bilmediğimiz için
Hayatın gerçeklerini de bilmiyoruz, duymak istemiyoruz
Çünkü bunları kendimize yediremiyoruz
Hayatın bize söylediği lafların altında kalıyoruz
Ama bence asıl mutluluk küçücük şeylerde
Siz küçük bir çocuğa şeker alın
Bu şeker onun için çok büyük mutluluk demektir
Onu asla yemek istemez
Çünkü nelerden mutluluk alacağını iyi bilir
Ama biz insanlar bir çocuk kadar mutlu olmayı bilmiyoruz
Dediğim gibi mutluluk her zaman küçücük de olsa güzel şeylerdedir.
Kayıt Tarihi : 29.3.2010 22:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)