Küçücük Bir Anneyi Kaybettik

Henüz yolu yarılamadan,
Evlatlarını büyütüp,
Sarıp sarmalayamadan,
Küçücük bir anneyi kaybettik..

Bir küçük kızla,bir küçük erkek kaldı geriye,
Ve de gözü yaşlı bir eş,
Acı içinde,perişan,
Bir ailenin kıyameti koptu bugün..

Herşey yarım kaldı onun gidişiyle,
Mutfağı,bardakları,tası,kahve fincanı
Salonda bibloları,
Yatak odasındaki abajur,
ve hatta balkonundan görülen canım İnegöl manzarası
Bu akşam yapayalnızlar..

Kızı Nazlıcan,
Henüz 5 yaşında,
Bir anda abla oldu çünkü küçük kardeşi 2 yaşında.
Artık naz yok,
Şımarmak yok,
Kardeşini kıskanıp da kapris yapmak yok.
Babasından neşeli bir kahkaha,
Mutfaktan seslenen anneden gelen
Hadi sofraya sesi yok..
Okula gidip gelirken kim karşılar,
Kim örer saçları,
Kim dinler olur olmaz arkadaş hikayelerini
Ya genç kız hayallerini,ergenlik çilelerini
Kim hep hayra yorar gece kabuslarını,
Kim korur koynuna alır her gözyaşında,
Her gök gürlemesi,
Her çarpan şimşekte kimin yanına koşar korktum diye.
..

Oğlu Kemal Batu 2 yaşında,
Bebek daha,Kim sarılır okşar,
Kim büyütür,gözlerinin içine bakarak sevgiyle,
Şefkatle kim basar bağrına.
Ve daha yaşanacak bir çok hikayede,
Anne diye seslenilecek biri yok artık hayatlarında

Peki ya baba,
Altan.
Ah canım kardeşim.
Eşsiz,bir anda yapayalnız kalan hayat yolunda,
Çocuklarıyla başbaşa kalan,
Hayat arkadaşını kaybeden biçare kardeşim.

Küçücük bir anneyi kaybettik.
Allah rahmet eylesin,,,