Küçücük Şiiri - Yorumlar

Sayın sevgili şiir dostum mükemmel bir şiir.
Duygular hisler ve anlatımlar su gibi.
aktığı bir zaman.işte o zamanın meyvesi olan.
eseri Kutluyorum ve
başarılarınızın devamını diliyorum.
Selam ve saygılarımla.

Çok güzel ve anlatımı hoş verdiği mesaj gayet açık ve seçik
şiirdi.beğeni ile okudum. tam puanla kutladım.Teşekkür ederim.
GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ

bence güzel olmuş. keyifle okuduğum güzel bir şiirdi, yüreğine sağlık dost... kutluyorum

ANADOLU İNSANI ŞÜKRETMEYİ BİLİR.

Bülent Bey Kardeşim,
Zaten genel olarak bilinir. Şair ruhu olanlar şiir yazmada zorlanmazlar.
Herkeste ses var.
Herkes o sesi usulüne uygun kullanamaz. Çok iyi bir eğitim gerektirir veya Allah vergisi olarak kendiliğinden o meziyet, o maharet ortaya çıkar.
Söz de herkeste var.
Herkes şair veya yazar olamaz. Bir kısım insanların içinden gelir, yazmadan duramaz. Akar, coşar, çağlar kelimeler. Gerektiği kadar uyumlu, anlamlı, ahenkli; bir o kadar da estetik ve etkileyici… İşte bu da ayrı bir maharet, ayrı bir meziyet gerektirir. Yahut iyi bir eğitim…
*
Görüyorum ki, şiir denemesi olara her ne kadar ilk olmasa da, serbest şiir denemesi olarak mükemmel bir örnek çıkmış ortaya.
Yeni şiirlerinizden “Memleket” şiiriniz de var idi sayfanızda… 11’li heceli. Açıkça söyleyeyim, öncelik o mu, bu mu diye düşündüm. Hece; şiirimizin geçmişi, asaleti, temeli, kültür birikimimizin en hası. Hiç sözüm yok.
Ancak serbest şiirinizi de, ilk olmasına rağmen, çok beğendim.
*
Anadolu insanı, gerçekten küçük şeylerle mutlu olmayı becerebilen insanların en başında gelir desem, herhalde çok iddialı konuşmuş olmam. Bizim milli kültürümüzde, hayatımızın temelinde “ŞÜKÜR FELSEFESİ” vardır.
Hemen ifade edeyim ki, maalesef bazı kendini uyanık sananlar, yıllarca bu anlayışımızı kendi çıkarları doğrultusunda kullanmak istemişlerdir. Aciz ola, doyumsuz olan, aç gözlü olan bu anlayışın sahibi olanlar olmadıklarından pek ses çıkarmamışlardır. Aslında kendilerini akıllı ve uyanık görenler acziyetlerinin kurbanı olmuşlar, çoğu zaman doyuma ulaşamadıklarından mutluluğu, huzuru, sükûneti, rahatlığı tadamamışlardır.
Onlar büyüdükçe(!) başları da büyümüş, baş büyüdükçe “Büyükbaş’ın derdi büyük olmuştur.”
Evler büyüdükçe bizler küçüldük, şehirler büyüdükçe evler küçüldü… Bizler yok olduk…
Koskoca bir sitede aileler yalnızlar.
Komşuluklar yok, dostluklar yok…
Güvensizlik, endişe, şüphe hâkim oldu insanlara…
Acabalar kemirir oldu yürekleri, beyinleri…
Kalmadı sıcak ilişkiler.
Çünkü apartmanlar da büyüdü, site oldu… Her biri bir köy hanesini barındıracak ve hatta daha fazlası kadar…
Bir binada toplanmalarına rağmen, keşke bir köy sıcaklığı da bir araya toplanmış olabilseydi…
Küçüldük bu yerlerde de…

“Küçüldü insanlığımız,
Küçücük.”

Haklısın ve doğrusun değerli Bülent Bey.

Şükretmeyi de unuttuk…
Hem de…
Oldukça küçüldük…

Tebrik ve takdirlerimle.
Çok beğenerek okudum. Sardı beni.
Güzel işlenmiş bir şiir.
Yüreğinize, kaleminize sağlık.
Sevgi ve saygı rüzgârları esenliğiniz, sayfalarımızda göz iziniz olsun.

Dostça ve sağlıcakla…

Hikmet ÇİFTÇİ
28.01.2012

“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”

YÜREĞİNİZE SAĞLIK EV KÜCÜK AMA YÜREK KOCAMAN

İşin doğrusunu söylemek gerekirse ilk serbest şiir olmasına rağmen şiire bu kadar derinlik verebileceğini tahmin etmemiştim. Şiirin gizlenen yüzünde dostlukların, saygının, sevginin kayboluşunu ve tek büyüyenin dert oluşunu mısraların asıl yüzüne koyarak, etkili vurgular yapılmış. Keşke ev, umutlar ve kasaba küçük kalsaydı da; dostluklar ve sevgi büyümeye devam etseydi demeden edemiyor insan. Başarılı çalışmanızı canı gönülden kutlarım. Salamlar

Dünyanın içindeki hırslar büyüttükçe, dünyayı küçülttükte ondan küçücük herşey...
Eskiden evlerimiz küçük yüreklerimiz büyüktü hayallerimiz bile küçük ama mutluydu,her yere sığabiliyordu içimizde ki coşku, şimdi ise o koskocaman binalara şehirlere bile sığamıyor büyüyen hayallerimiz, gelişen benliğimize yetemiyoruz hep daha fazlasını istiyor insan, kainat bile yetmez oldu zamanla, oysa bu dünyanın tek varisçisi cenabı hak, insan kendine ait olmayan dünyayı bile parselleyip satıyor...Gittikçe küçültüyor onurunu, değerlerini ve özünden uzaklaştıkça yeride dünyada evide yürekleride küçülüyor...
Çocuk duygular büyüyor, o çocuk büyüdükçe dünya ellerinde ufalanıp gidiyor...
Bülent bey anlamı itbarıyle çok anlamlı bir serbest şiir olmuş...Gönlünüze sağlık....