Küçük bir kasabada
Şirin bir ev küçücük
Küçük umutlarımız
Hayallerim küçücük.
Şöyle bir iki çocuk
Kırık dökük bir araba
Ama tertemiz bir hayattı,
Küçücük bir şehirde.
Belkide yetinmedik.
Şehir büyüdü,
Çocuklar büyüdü,
Hayaller kocaman.
Sığmadık küçük evimize,
Ev büyüdü.
Büyüttük umutları,
Hayal büyüdü.
Aslında dert büyüdü.
Kocaman şehirde,
Küçücük kaldı evimiz,
Ve kocaman evde,
Biz küçücük kaldık.
Küçüldü insanlığımız,
Küçücük.
Bülent CürülKayıt Tarihi : 27.1.2012 18:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eskiydi, ufacıktı
Nohut oda bakla sofaydı
Her tarafı virandı
Çivit boyaydı duvarları
Konserve kutularında
Sardunyalarım ne güzel açardı
Güneş görmez
Küf kokardı her yanı
Camları kerpiç duvara bakardı
Damı her yağmurda akardı
Olsun,
Evimdi, yuvamdı, benimdi, sığınağımdı…
O küçücük dediğimiz evlerde, ne büyük mutluluklar ne güzel arkadaşlıklar, komşuluklar yaşandı.......hepsi mazide kaldı.....Beğeniyle okuduğum şiirinizi kutlarım........SEVGİLERİMLE.........
'Küçük' önadıyla ilişkilendirilerek kurulan öyküler vardı şiirde.
Ama ,'büyük' şiir,demek olası.
Kutluyorum.
Nicelerine.Erdemle.
TÜM YORUMLAR (17)