~~Küçücüğüm~~ Şiiri - Özay Karakuş

seni gördüğüm o ilk gün benim için sıradan biriydin üstelik

daha çocuk diyordum...ama nereden bilebilirdim o küçük

çocuğun en büyük aşkım olacağını...hayat ne garip değilmi

küçücüğüm...

aklımın değil ucunda her hangi bir bölgesinde dahi yerin yok

iken şimdi değil aklım vücudumun tek bir bölgesi sensiz

komutsuz hareket ve düşünceden bi haber...hayat ne garip

değilmi küçücüğüm...

hatırlıyorumda masum gülmelerin daha düne kadar bir bebek

tebessümünde; bende sadece sade ve yalın mesnetsiz haller de

iken şimdi değil gülmelerin bir anlık tebessümün bile içimde

fırtınalar kopmasına neden oluyor...hayat ne kadar garip

değilmi küçücüğüm

düşünüyorum düşünüyorumda şimdi,dünkü çocuğu bana yar

edemiyorum bir türlü...daha sevip okşamadan ellerimden

bir yağmur tanesi gibi düşeceği fikri acıtıyor sevmeye hasret

yüreğimi...inanmıyorum kendime yaa! ! hayret seni deli gibi

seviyorum

..hayat ne garip değilmi küçücüğüm...

biliyorum sende beni seviyorsun ama yine biliyorum,ya

gerçekten inanmıyorsun ya da inanmaktan korkuyorsun bana

ispatla diyorsun ya, tehlikeli ve belalı...senin sonunda benim

olacacağına bir ikna edebilsem kendimi seni sevdiğimi değil bir

kaç kişiye alemlere haykırırım..inanmıyorum aşığım sana hayat

ne kadar garip değilmi küçücüğüm...

aslında sadece gözlerime bakmaya cesaret edebilsen yada ben

senin gözlerine bakmaya..seni ne kadar sevdiğimin farkına

varamaman için kör olman lazım küçücüğüm..belkide senin sevgin

gelip geçici bir yaz esintisi bunu bilmeme imkan yok ama bir

saniye bile beni sevdiğini düşünmek bile bana leylanın ölümüne

sevgisinden daha da yaşamsal...seni seviyorum işte gönül

dizginlenmiyor be bebeciğim...hayat ne kadar garip değilmi

küçücüğüm....

............seni sevdiğim için kendimi çok seviyorum.......şimdi

kendimi daha yüce daha ölümsüz hissediyorum küçücüğüm.....