Tımar etmen gerekecek bu lüksü,
hayatın başkalaşıma izin vermediği.
kaldı ki bu başkalaşım değildir bir ötelenmişlik de,
her zamanki gözü puhunun iç ürküntüsü…
Nedir ki ellerinin senin iletmediği?
Ben sevmem muskalar dışarda, ki insandır o; doğa da, ama dışarıda, insandır
çünkü. Zaten…
İzin ver de kendine, bağışlasın seni eller o,
yüreğin senin gözbebeklerin;
getirsin, çarpıştıran oto, seni kabaran gökler bendine.
Kayıt Tarihi : 25.9.2007 01:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!