Kubur Şiiri - İbrahim Durmuş

ellerim kırılaydı
beyazlara kundaklanmış
karanlığa boğdum dünyayı
sokak lambaları yok
manolyanın yapraklarında ay ışığı da
karanlığa boğdum dünyayı
toprak küredim üstüne

araba farları deler geçer mi karanlığı
köşebaşlarında
ya yıldızlar
deler geçer mi toprağı
sayılır mı teker teker gözkapaklarında

ellerim kırılaydı
bin fidan diktim
salkım saçak- dal budak mı şimdi
bir de
karanlığa gömdüm dünyayı
boylanacak
çiçekler açacak mı şimdi

düşünceli
yürüyorum uyuşuk
dünya
geldi geçti gözümün önünden
yüzüme su çaldım
bir avuç
taşa oturdum
oturma değil çöktüm kaldım

kör yılan süzüldü ağaç köklerinden
daldı karanlığa
zaman durdu
kalçam buz-ayağım kramp
boşluk içinde boşluk
hışırdayan dalların arasından
yıldızları sayıyorum

bugün
karanlığa gömdüm dünyayı
inanamıyorum.