Yorgun halkın yüksek fısıltısı
Kanayan yaraların en güzel ilacı
Bir mavi gözden bakan
Sanki çocukmuşcasına ulus heyecanı
Güneş her zaman getirse de sabahı
Cennet serildi ayaklarının altına.
Dünya son bir kez daha onun için döndü.
Bir meleğin hayata tebessümü
İlk defa bir anneye armağan oldu.
Kadın denildi insana.
Ay kovalıyor güneşi.
Günler bitmez yarışın umudu.
Rüzgar uğrarken hafiften balkonuma
Baharı hissediyor sokaklar
Kaldırımdaki mor çiçeğiyle
Süzülen toz kanatlı kelebeğiyle
Uzanıp gidiyoruz
Sessiz sedasız
Hisleri hiç anlamadan
Kendimize bile anlatamadan
Notalarındayız kusursuz bestenin
Her şeyimizle bizeyiz, kabulüz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!