ne zaman ansa adını
dost sıfatlılardan biri
kararır ardından
yüreğimde büyür gözleri
içim acır
uzaktan tüfek sesi gelir
Gözyaşım…
Ne zaman ağlayışımın sebebini açıklayabilecek bir bahanem olsa,
ne zaman hayat yaslanacak bir omuz sunsa; ihanet etti bana. Akmadı.
Belli ki karanlık yastıklarda titremeye alışmıştı.
Yağmura sığınıp dökülmeyi öğrenmişti.
O bile kabul etmişti yalnızlığı.
atlayabilecek kadar
cesur olduğumdan değil yaptıklarım
sadece
düşmekten korkuyorum
sanma ki zamanla
bitti gözyaşım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!