Kübra Altay Şiirleri - Şair Kübra Altay

Kanımdasın her bir an...
Güzelliğim, çirkinliğim,
Hırçınlığım,sevecenliğim
Hepsi senden ötürü
Ve
Beni en çok anlayan tamamlayan da sensin...

Ne kaldı geriye?
Senden benden bizden…
Şiirlerim sen,
Şairliğim biz oldu edebiyette…

Gözlerinin içinde kendimi bulmak zorlaştı son günler..

Unutulduğunu sandığın her an...
Sevdiğini hissetmeye bir adım daha yaklaşırsın...
Unuttuğun ne varsa belleğinde hatırlarsın aslında.
Kimi zaman dostluktur; hem unuttuğun hem hatırladığın.
Kimi zaman rafa kalkmış tozlu bir aşk...
Bazen bir sözcük hatırlatır bazen bir sokak onu.

Küçüktüm elimde oyuncak bebeğimle dünyayı dolaştım,
Koca evlerin koca pencerelerinden küçücük gözlerimle hayatı tanımaya başladım.
Sorular sordum hiç bıkmadan cevap aradım hepsine
Kimi zaman düştüm dizim ellerim kanadı ama iki dakika sonra unuttum...
Yaralarımla oynadım...
Dönen kaydıraklardan kaydım, salıncaklarda en hızlısından sallandım çoğu zaman...

Hırçın dalgalara ayak uyduramıyorum.
Seninleyken herşeyin anlam bulduğunu
Sensizlikte tüm renklerin siyah-beyaz olduğunu
Hırçın dalgalarda kaybolurken anlıyorum.

susuyorum...

Meleğim’e..

Beni bu kadar iyi tanımak zorunda mıydın?
Bana bu kadar iyi olmak..
Hayatımın meleği olmak zorunda mıydın?
Biliyorum kızıyorsun

Gitmeni hiç istemedim
İçindeki gül tazeliğini kaybetmek istemedim.
Sade, kuralsız hayatımı kaybetmek istemedim.

Korktum,
Her geçen gün senden kopamamaktan korktum.

Çok özledim tenini.
Tenimin seninle alev almasını.
Uykularımda senin olmayı.
Gizliden de olsa sana ait olmayı özledimm..
Kollarında güveni bulmayı sevdim.
Bana her gelişinde seni bir adım daha kendime çeken hisleri sevdim.

Bir salıncak kurarsın gönlünde...
Hayatına girene, hayatın olana adarsın o salıncağı.
Umudunu, sevincini, gözyaşını yüklersin ona;
Kalbin, onunla birlikte atsın, onda taşsın istersin.

Dayanıklı bir ağaçtan yapılmadır salıncağın,

Bir nedeni yoktu yanımda olmanın,
Nedeni yoktu sarılıp uyumaya çalışmanın,
Olasılıksızlıkların içinde
Kırılan kalplerimizi mi onarmaya çalışıyorduk
Yoksa
Sonları mı yaşıyorduk bir daha olmaz korkusuyla.