Kubbeli Davada Elveda İrfan

Bir hasbihâl dile gelirken bugün
"Sus" dedi beyzâde,baktı yüceden
Kargalar kılavuz olurken bugün
Kapadım kapıyı,girdi bacadan...

Aman ha! koşmayın sakın aklıma
"Koş" dedi, çabuk koş,dokun aklıma
Dokunursam,ölüm dökün aklıma
Ne umarım ki bu aklı cüceden...

Gir dese de girmem her hadiseye
"Ses" dedi,ses olun bu vesveseye
Hesap verilmeyen o hendeseye
Mühendis oldu, seyr etti locadan...

Bir sana, hep bana diye bakındı
"Kes" dedi sesini,böyle yakındı
Mülâyim aklına harfler dökündü
Kutu kutu çıktın bu bulmacadan...

Sonra, habis sesli bir yığın fire
"As" dedi, fikrini boğdu habire
Yerine, tekmeler attı tabure
Salladı cümleni,düştün heceden...

Sözleri asınca mantık şaşırdı
"Aş" dedi beyzâde, haram pişirdi
Kibiri doldurdu,küfrü taşırdı
Mutfağı hazırdı, sanki önceden...

Yedirdi doyurdu bir de uyuttu
"Baş" dedi,akıla yastık dayattı
Ve yandık,ne yandık,nicesi yattı
Sen gibi,kapadı gözü geceden...

Elin şamarını çok yedi ülkem
"Döş" dedi, döşüyle bayıldı ülkem
Esarete tasma dayadı ülkem
Kendin âlim bilen yobaz hocadan...

Kubbeli davada, elvedâ irfan!
"Tuş" dedi varışlar, koptu bir tufan
Tâ ki,omuzlardan düşünce kafan
Minder,vuruşları saydı niceden...

Seyrettik böylece ne hinlik varsa
"Düş" dedi,düştün bak, ne cinlik varsa
Doğrunun mimârı ya şöyle derse;
Ey kul! memnun musun bu neticeden?